Nadat ik wat foto's had gemaakt liep ik weer terug naar de auto om terug naar huis te gaan, toen ik ineens een tweede jonge Ransuil ontdekte op ongeveer 20 meter van de eerste Ransuil. Ook deze zat erg mooi vrij. Deze tweede jonge Ransuil leek wel al wat ouder dan de eerste en had al wat meer veren in plaats van dons.
De Ransuil die eerder had ontdekt in een natuurgebied bleek later een koppel te hebben gevormd. Regelmatig ben ik terug gegaan naar het gebied om te kijken hoe ver het al was met het nest. Aangezien ik alleen in het weekend thuis ben was dit dus maar een keer per week. Dit weekend ben ik weer langs de struiken gelopen op zoek naar eventuele jongen en ineens zag ik er één zitten tussen de struiken. Nog mooi in het dons zat deze jonge Ransuil mooi vrij in beeld en zelfs nog een klein beetje in het zonnetje. Mijn eerste foto van een jonge Ransuil!
Nadat ik wat foto's had gemaakt liep ik weer terug naar de auto om terug naar huis te gaan, toen ik ineens een tweede jonge Ransuil ontdekte op ongeveer 20 meter van de eerste Ransuil. Ook deze zat erg mooi vrij. Deze tweede jonge Ransuil leek wel al wat ouder dan de eerste en had al wat meer veren in plaats van dons.
0 Reacties
Vandaag met het mooie zonnige weer naar het strand gegaan om foto's te maken van het zeilen van een vriend. Het waaide vandaag erg hard, zelfs een stuk harder dan ze hadden voorspeld. Hierdoor was het lastig om dicht langs de kust te varen waardoor de afstand om goede foto's te maken ook vrij groot was. Een paar keer lukte het toch om redelijk dicht langs de kust te zeilen. Hiervan heb ik dan ook verschillende foto's kunnen maken. In de tussentijd dat de zeilboot te ver weg was om foto's te kunnen maken hield ik me bezig met het fotograferen van de vele kitesurfers die ook aanwezig waren. Zij zochten juist de branding dicht langs de kust op en waren daarom wel goed te fotograferen. Uiteindelijk heb ik me dan ook goed vermaakt en ben ik van plan om nog wel eens naar het strand te gaan als er weer watersporters zijn.
Momenteel staan op zo'n 10 km van mijn huis weer een veld vol met tulpen in allerlei verschillende kleuren. Afgelopen dagen ben ik er twee avonden naar toe geweest om eens wat foto's te maken van deze prachtig gekleurde bloemen. Allereerst heb ik vooral foto's gemaakt van de tulpen zelf. Hierbij liep ik tussen de tulpen door en zocht ik naar individuele bloemen die mij opvielen. De een viel op doordat deze wat verder boven de rest uit stak, de ander vanwege zijn kleur.
De tulpen staan namelijk per kleur in verschillende rijen. Af en toe zit er een 'verkeerde' kleur tussen de rest. Dit vind ik dan wel leuk om te fotograferen. Terwijl ik foto's aan het maken was van de tulpen zelf zag ik ineens een Gele Kwikstaart op een van de tulpen in de verte zitten. Zijn gele kleur in combinatie met de verschillende kleuren van de tulpen gaf een erg mooi beeld. Helaas zat de Gele Kwikstaart te ver om foto's van te maken. Nadat ik voldoende foto's had van de tulpen zelf heb ik daarom besloten om de Gele Kwikstaart er beter op te zetten. Dit was helaas makkelijker gezegd dan gedaan aangezien de kleine vogeltjes behoorlijk schuw zijn. Uiteindelijk heb ik wel een paar aardige foto's kunnen maken van de Gele Kwikstaart op de tulpen, maar helemaal tevreden ben ik nog niet. Vandaag toen het zonnetje er rond een uur of 10 door de bewolking begon te komen ben ik weer naar een natuurgebied in de buurt gereden om enkele foto's te maken. Voor het eerst sinds lange tijd beginnen de temperaturen weer eens richting de 20 graden te komen. Dat is toch wel weer eens lekker, nadat het voorjaar maar niet echt wou beginnen. Vanuit een vogelkijkhut hier in de buurt zag ik enkele Geoorde Futen. Regelmatig doken ze een voor een onder water om te zoeken naar voedsel, elke keer was het dan ook een verassing waar ze weer boven water zouden komen. Uiteindelijk na even gewacht te hebben kwamen de Geoorde Futen langzaam dichterbij en waren ze redelijk goed te fotograferen. Op een bepaald stuk voor de hut kon je de Geoorde Futen precies volgen onder water doordat het hier niet zo diep was. Een keer is het me gelukt om een Geoorde Fuut te fotograferen precies op het moment dat hij weer boven water kwam. Als je goed kijkt zie je de druppels nog door de lucht vliegen.
Afgelopen weekend weer een rondje door de polder gereden om foto's te maken. Ineens viel mij een iets op tussen wat struiken langs de weg en toen ik wat beter keek zag ik dat het een Ransuil was! De Ransuil liet zich goed fotograferen, ondanks dat hij goed verstopt zat tussen de struiken. Ineens vloog de Ransuil weg waarna ik weer goed moest zoeken om hem in een andere struik weer te ontdekken. Uiteindelijk de vogel maar met rust gelaten om hem verder niet te storen.
De volgende dag nog even terug gegaan naar het zelfde gebied om te kijken of de Ransuil er nog zat en dit was gelukkig het geval. Daarnaast zat de Ransuil nu een stuk mooier in een van de struiken waardoor ik hem nog mooier kon fotograferen. Uiteindelijk toen ik al wat anders aan het fotograferen zag ik de Ransuil van een eindje weer wegvliegen nadat er een grote groep motoren langs kwam rijden. De Ransuil ging toen in een slootkant zitten die volledig volgroeid was. Vandaag met het winterse weer nog een rondje gedaan door de polders. Heel raar om de zomergasten zoals Grutto's, Kieviten en Roodborsttapuiten in het winterse weer te zien. Tijdens het fotograferen van verschillende Kieviten in de sneeuw vloog ineens deze Smelleken voorbij. Even ging hij op een paaltje zitten waarvan ik enkele foto's heb kunnen maken. Helaas kwam er precies op het moment dat ik wat dichterbij wilde gaan een auto voorbij waardoor de vogel wegvloog. Een tijdje later zag ik de vogel weer jagen. Ook nu ging de vogel weer even op een paaltje zitten wat mij de tweede foto opleverde.
De foto's kunnen kwalitatief gezien nog een heel stuk beter, maar omdat het een erg mooie soort is plaats ik toch enkele foto's. Vandaag kreeg ik een mailtje van SNP Natuurreizen dat een van mijn foto's - waarmee ik had deelgenomen aan een fotowedstrijd met het thema 'Kleurrijk' - was geselecteerd voor een publicatie in hun magazine (SNP.NL Magazine). Van de in het totaal 1662 inzendingen voor de fotowedstrijd zat ik bij de laatste 8. De eerste tot en met de derde prijs hebben een reis naar India gewonnen. Voor mij dus helaas geen reis naar India, maar natuurlijk wel een leuke prestatie en weer een publicatie rijker.
http://www.onlinepublisher.nl/SNP/Code_SNP_Editie28.html Vandaag weer eens samen op pad geweest met een bevriende natuurfotograaf om wat foto's te maken. Ondanks dat het weer niet zo mee zat (erg bewolkt) toch wel een aantal leuke foto's kunnen maken. Al snel zagen we een Steenuiltje verdekt in een knotwilg zitten. Na even gewacht te hebben kwam de Steenuil mooi vrij te zitten (op één takje na helaas). 's Avonds ben ik nog eens terug gegaan om te kijken of het uiltje er weer zat. Dit was gelukkig het geval en heb (weer met slecht licht) nog wel een aantal leuke foto's kunnen maken. De eerste foto is van 's ochtends, de tweede van 's avonds voor zonsondergang.
Toen ik onderweg was naar een bepaald natuurgebied zag ik iets onbekends zitten in een plas waar ik langs reed. Heb de auto geparkeerd en ben voorzichtig dichterbij gegaan. De Roodkeelduiker zat in een kleine plas in een weiland en was goed te benaderen. Ben uiteindelijk aan de kant van het water gaan liggen om de vogel met een mooi laag standpunt te fotograferen. Door de wisselende lichtomstandigheden en het wit op de borst van de vogel was het lastig belichten. Zeker als de zon weer even van achter de wolken kwam, waren de witte veren al snel te licht (uitgebeten).
Ik vond het al raar dat zo'n soort hier in een kleine plas zat. Toen de vogel wat dichterbij kwam zag ik de oorzaak, een visdraad rond zijn snavel en nek. Heb een bevriende fotograaf gebeld om ook langs te komen om deze speciale soort te fotograferen. Uiteindelijk hebben we besloten om de vogel te vangen om de draad weg te halen. Hiervoor moesten we wachten tot het donkerder werd en de vogel rustiger werd. Na een aantal pogingen de vogel uit de plas te lokken hebben we de Roodkeelduiker uiteindelijk kunnen vangen en konden we de draad weghalen. Nog even een foto gemaakt ter herinnering en daarna de vogel weer de vrijheid gegeven. De volgende ochtend nog even terug gegaan om te kijken of de vogel er nog zat, maar deze was al weer verdwenen. Hopelijk een goed teken.. Naast de Roerdomp heb ik dezelfde dag ook nog verschillende andere soorten vogels kunnen fotograferen. Nog voor dat ik de Roerdomp had gevonden zag ik een Watersnip in een slootje zitten. Omdat op de meeste plaatsen het water was bevroren zoeken de watervogels nu dus die plaatsen op waar het water nog niet bevroren is en waar ze dus nog wel naar voedsel kunnen zoeken. Tijdens de vorst is het dus aan te raden om de sloten eens langs te gaan als je op zoek bent naar vogels. Zo zat de Watersnip dus ook in een nog open deel in een slootje. Naast de Watersnip heb ik net als vorige winter ook nog een Waterral kunnen fotograferen. Zowel de Watersnip als de Waterral zijn normaal gezien vrij schuw en heel lastig te vinden, maar nu met de winter zijn ze over het algemeen redelijk te vinden en te fotograferen. Ook kwam ik nog een groep Fazanten tegen die ik ook nog wel redelijk heb kunnen fotograferen. Normaal niet zulke interessante vogels misschien, maar nu met de sneeuw komen de details in het verenkleed toch mooi uit.
|